Trwm wibio llygad llaith
Am danat yw fy ngwaith;
A rhodio godre’r bryn,
A gwyrddion lannau’r llyn,
Lle rhodit ti cyn hyn,
      Sior anwylaf.

Mae peraidd flodau d’ardd
Yn gwywo fel dy fardd;
A’th ddefaid hyd y ddol,
A’u gwirion wyn o’u hol
Yn gofyn ddo’i di’n ol,
      Sior anwylaf.

Mae’n Nghymru laeth a mel,
Mae’n Nghymru fron ddi-gel,
Mae’n Nghymru un yn brudd
O’th eisiau, nos a dydd,—­
A’i gair wrth farw fydd,
      Sior anwylaf.

MARWOLAETH YR ESGOB HEBER.

Lle treigla’r Caveri {101} yn donnau tryloewon,
   Rhwng glennydd lle chwardd y pomgranad a’r pin
Lle tyfa perlysiau yn llwyni teleidion,
   Lle distyll eu cangau y neithdar a’r gwin;
Eisteddai Hindoo ar lawr i alaru,
Ei ddagrau yn llif dros ei riddiau melynddu,
A’i fron braidd rhy lawn i’w dafod lefaru,
   Ymdorrai ei alaeth fel hyn dros ei fin:—­

“Fy ngwlad!  O fy ngwlad, lle gorwedd fy nhadau! 
   Ai mangre y nos fyddi byth fel yn awr? 
Y Seren a dybiais oedd Seren y borau,
   Ar nawn ei disgleirdeb a syrthiodd i lawr;
Y dwyrain a wenai, y tymor tywynnodd,
A godrau y cwmwl cadduglyd oreurodd,
Disgwyliais am haul—­ond y Seren fachludodd
   Cyn i mi weled ond cysgod y wawr.

“Fy ngwlad!  O fy ngwlad! yn ofer yr hidlwyd
   I’th fynwes fendithion rhagorach nag un,
Yn ofer ag urdd bryd a phryd y’th anrhegwyd,
   Cywreindeb i fab, a phrydferthwch i fun;
Yn ofer tywynni mewn gwedd ddigyfartal,
A blodau amryliw yn hulio dy anial,
A nentydd yn siarad ar wely o risial,
   A pbob peth yn ddwyfol ond ysbryd y dyn.

“Yn ofer y tardd trwy dy dir heb eu gofyn
   Ddillynion per anian yn fil ac yn fyrdd;
Yn ofer y gwisgwyd pob dol a phob dyffryn
   A dillad Paradwys yn wyn ac yn wyrdd;
Yn ofer rhoi awen o Nef i dy adar,
A gwythi o berl i fritho dy ddaear;
Yn ofer pob dawn tra mae bonllef a thrydar
   Yr angrhed a’i anrhaith yn llenwi dy ffyrdd.

“Dy goelgrefydd greulon wna d’ardd yn anialdir,
   Ei sylfaen yw gwaed, a gorthrymder a cham: 
Pa oergri fwrlymaidd o’r Ganges {102a} a glywir? 
   Maban a foddwyd gan grefydd y fam: 
Ond gwaddod y gwae iddi hithau ddaw heibio;
O! dacw’r nen gan y goelcerth yn rhuddo,
Ac uchel glogwyni y Malwah {102b} ’n adseinio
   Gan ddolef y weddw o ganol y fflam.

“Gobeithiais cyn hyn buasai enw Duw Israel,
   A’r aberth anfeidrol ar ael Calfari,
Yn destun pob cerddi o draeth Coromandel,
   A chonglau Bengal hyd i eithaf Tickree; {102c}
Ac onid oedd Bramah yn crynu ar ei cherbyd,
Er y pryd y bu Swartz yn cyhoeddi fod bywyd
Yn angau y groes i Baganiaid dwyreinfyd?—­
   Pan gredodd fy nhad yr hyn ddysgodd i mi. {102d}