[Cal.  Jan. in lecto, ante lucem, 1784.]
Summe dator vitae, naturae aeterne magister,
  Causarum series quo moderante fluit,
Respice quem subiget senium, morbique seniles,
  Quem terret vitae meta propinqua suae,
Respice inutiliter lapsi quem poenitet aevi;
  Recte ut poeniteat, respice, magne parens.

Pater benigne, summa semper lenitas,
Crimine gravatam plurimo mentem leva: 
Concede veram poenitentiam, precor,
Concede agendam legibus vitam tuis. 
Sacri vagantes luminis gressus face
Rege, et tuere; quae nocent pellens procul: 
Veniam petenti, summe, da veniam, pater;
Veniaeque sancta pacis adde gaudia: 
Sceleris ut expers, omni et vacuus metu,
Te, mente pura, mente tranquilla colam,
Mihi dona morte haec impetret Christus sua.

[Jan. 18, 1784.]
Summe pater, puro collustra lumine pectus,
  Anxietas noceat ne tenebrosa mihi. 
In me sparsa manu virtutum semina larga
  Sic ale, proveniat messis ut ampla boni. 
Noctes atque dies animo spes laeta recurset;
  Certa mihi sancto flagret amore fides;
Certa vetat dubitare fides, spes laeta timere;
  Velle vetet cuiquam non bene sanctus amor. 
Da, ne sint permissa, pater, mihi praemia frustra,
  Et colere, et leges semper amare tuas. 
Haec mihi, quo gentes, quo secula, Christe, piasti,
  Sanguine, precanti promereare tuo!

[Feb. 27, 1784.]
Mens mea, quid quereris? veniet tibi mollior hora,
  In summo ut videas numine laeta patrem;
Divinam insontes iram placavit Iesus;
  Nunc est pro poena poenituisse reis.

CHRISTIANUS PERFECTUS.

Qui cupit in sanctos, Christo cogente, referri,
Abstergat mundi labem, nec gaudia carnis
Captans, nec fastu tumidus, semperque futuro
Instet, et evellens terroris spicula corde,
Suspiciat tandem clementem in numine patrem. 
  Huic quoque, nec genti nec sectae noxius ulli,
Sit sacer orbis amor, miseris qui semper adesse
Gestiat, et, nullo pietatis limite clausus,
Cunctorum ignoscat vitiis, pictate fruatur. 
Ardeat huic toto sacer ignis pectore, possit
Ut vitam, poscat si res, impendere vero. 
  Cura placere Deo sit prima, sit ultima; sanctae
Irruptum vitae cupiat servare tenorem;
Et sibi, delirans quanquam et peccator in horas
Displiceat, servet tutum sub pectore rectum: 
Nec natet, et nunc has partes, nunc eligat illas,
Nec dubitet quem dicat herum, sed, totus in uno,
Se fidum addicat Christo, mortalia temnens. 
  Sed timeat semper, caveatque ante omnia, turbae
Ne stolidae similis, leges sibi segreget audax
Quas servare velit, leges quas lentus omittat,
Plenum opus effugiens, aptans juga mollia collo,
Sponte sua demens; nihilum decedere summae
Vult Deus, at qui cuncta dedit tibi, cuncta reposcit. 
Denique perpetuo contendit in ardua nisu,
Auxilioque Dei fretus, jam mente serena
Pergit, et imperiis sentit se dulcibus actum. 
Paulatim mores, animum, vitamque refingit,
Effigiemque Dei, quantum servare licebit,
Induit, et, terris major, coelestia spirat.