Dixerat; interea medium Sol attigit orbem,
    Et totum jubar explicuit:  quum creber ad auras
    Auditur fragor, et volucres per inania coeli
    Hinc atque hinc fugiunt nubes:  dant flumina murmur
    Insolitum, vastaeque tremunt sine flamine sylvae. 
    Obstupuere omnes:  subito quum lumine nimbus
    Signat iter coelo, et radiis totum aethera complet: 
    Collesque fluviique micant, pulsisque tenebris
    Laetantur sylvae:  veluti quum Luna coruscam
    Extendit per aperta facem.  Sacer erubuit Sol,
    Agnovitque Deum, densisque recessit in umbris. 
    Attoniti siluere viri, manibusque remissis
    Sponte cadunt tela:  insolito ferus ipse timore
    Diriguit ductor, stravitque in pulvere corpus. 
    Quum subito nova vox, mille haud superanda procellis,
    Excidit, et juveni trepidantia pectora complet: 

      “Quo gressus, vesane rapis? quaeve effera menti
    Impulit infandum dementia inire laborem,
    Et gentes vexare pias?  Huc flecte superbos,
    Huc oculos; ego sum, quem vana fraude lacessis,
    Tartarei domitor regni, prolesque Tonantis. 
    Flecte viam ventis, mota quate littora dextra,
    Siste maris cursum, aut medio rape sidera coelo;
    Non tamen hoc facies; neque enim gens concidet unquam
    Nostra, nec humani patietur damna tumultus. 
    Caede Deo tandem, et caeptos compesce furores.”

      Tum vero ingenti pressus formidine mentem
    Intremuit juvenis, rupitque has pectore voces: 
    “Cedo equidem, victusque abeo:  tu, maxime rerum,
    Suffice consilia, atque errantes dirige gressus. 
    Immanes fugere animi, et qua ducis eundum est. 
    Sit modo fas te, Christe, sequi!” Nec plura locuto
    Intonuere poli, et mediam inter fulgura vocem
    Audiit:  “Infaustos animis depone timores,
    Vicinamque urbem et celsae pete tecta Damasci. 
    Ipse adero, rerumque oculis arcana recludam. 
    Eia age, carpe viam, et permissis utere fatis.”

      Hoc Deus, et sese nubis caligine septum
    Claudit inaccessa; tellus tremit, et sonat aether,
    Terque per attonitos vibrantur fulmina campos. 
    Jamque novae exierant flammae, et Sol redditus orbi: 
    Assistunt Domino turmae, gelidamq. resurgens
    Linquit humum Saulus:  sed non redit ossibus ardor,
    Non oculis lumen; subitis exterrita monstris
    Haud aliter juveni stupuerunt pectora, quam cum
    Fulmina si flammis straverunt forte bisulcis
    Coniferam pinum, aut surgentem in sidera quercum,
    Agricola exsurgit conterritus, et pede lustrat
    Exustum nemus, et pallentes sulphure campos. 
    Explorat late noctem, caecosq. volutat
    Hinc atq. hinc oculos, et ab omni nube Tonantes
    Expectat vocem.  Interea regione viarum
    Progreditur nota, et Syriam defertur ad urbem: 
    Non, oriens qualem nuper Sol viderat, acri