Nid oeddym ar y cyntaf yn meddwl ond am un bunt yn wobrau am y cyfansoddiadau goreu; maent yn awr wedi eu codi i bump, a disgwylir pan y cyferfydd y dirprwywyr nesaf y gellir eu hychwanegu eto.  Dyna’r pryd y llwyr benderfynir ar y testynau, yr amser, y barnwyr, a’r gwobrau; a byddaf yn sicr o anfon rhai o’r hysbysiadau argraffedig yn gyntaf oll i fy nghyfaill caredig a gwresog o Gaer, heb ddymuno mwy na’i weled yn ymgeisiwr llwyddianus.

Mi a glywais fod Mrs. Parry a’i mab yn iach galonnog.—­Dyma i chwi ychydig rigwm a gysoddais wythnos neu ddwy yn ol, ar destun a mesur can ragorach y doniol Erfyl.  Chwi a welwch wrthi mai amcan at annerch y “gwr ieuanc dieithr” ydyw, fel pe buaswn wyddfodol.

Henffych, amhrisiadwy drysor,
   Blaenffrwyth y serchiadau mad;
Ni fedd natur bleser rhagor
   Na theimladau mam a thad.

Wrth olygu’th wyneb siriol,
   Gaiff dieithr godi ei lef,
’Mhell uwchlaw syniadau bydol—­
   Erfyn it’ fendithion Nef?

Nid am gyfoeth, clod, na glendid
   Caiff fy nymuniadau fod;
Dylai deiliaid tragwyddolfyd
   Gyrchu at amgenach nod.

Boed i’th rudd sy’n awr a’i gogwydd
   At y bur dyneraidd fron,
Ddangos oedran diniweidrwydd,—­
   Gwisged bob lledneisrwydd llon.

Dy wefus sydd wrth ei chusanu
   ’N ail i rosyn teg ei liw,—­
Boed i hon yn ieuanc ddysgu
   Deisyf am fendithion Duw.

Na wna achos wylo defnyn
   O’r llygaid ’nawr mewn cwsg sy’n cloi,
Ond i dlodi dyro ddeigryn
   Os na feddi fwy i’w roi.

Dy ddwy law, sy’n awr mor dyner,
   Na bo iddynt gynnyg cam;
Ond rho ’mhleth i ddweyd dy bader
   Ac i ofyn bendith mam.

Na boed gwen dy wyneb tirion
   Byth yn gymysg gyda thrals,
Ac na chaffo brad ddichellion
   Le i lechu dan dy ais.

Na boed byth i’th draed ysgogi
   Oddiar ffordd ddaionus Duw: 
Er ei chau a drain a drysni—­
   Llwybr i’r Baradwys yw.

Boed i’th riaint fyw i’th arwain
   Gam a cham ar lwybrau gwir;
Na foed arnat ras yn angen
   Tra yma yn yr anial dir.

Yr ydwyf yn gyrru eich llyfrau yn ol, gyda’r diolchgaiwch gwresocaf am eu benthyg.  Yn y sypyn, hefyd, cewch hen ysgrif-lyfr, haws ei ddeall na’r llall:  mynnwn gyfeirio eich sylw at y “Cywydd i law merch,” ac ni chewch eich siomi.  Mae beirniaid da wedi meddwl mai llaw ysgrifen SION TUDUR ei hun ydyw y llyfr hwn, ond prin y gallaf goelio hynny.  Yn Rhuthyn y prynais i ef, am 1s. 6c.  ‘Digon o newid arno,’ meddwch chwithau.  Pe meddyliwn na byddai yn bechod anfaddeuol, gormeswn ar eich tiriondeb ymhellach, a gofynwn am fenthyg Transactions of the Cymmrodorion, yn ol gyda’r dygiedydd.  Yr ydwyf, ar ddymuniad gwr Eglwysig, yn bwriadu cyfieithu “Hanes y Cymry, o farwolaeth Llewelyn hyd eu hundeb a Lloegr.”

Maddeuwch fusgrellni fy llythyr,—­yn wir mae gorfoledd am lwyddiant ein
Heisteddfod wedi fy nghymysgu yn llwyr, fel na wn pa beth a ysgrifenais.