Ad te, doctissime Delany,
Pulsus a foribus Decani,
Confugiens edo querelam,
Pauper petens clientelam. 
Petebam Swift doctum patronum,
Sed ille dedit nullum donum,
Neque cibum neque bonum. 
Quaeris quam male sit stomacho num? 
Iratus valde valde latrat,
Crumenicidam ferme patrat: 
Quin ergo releves aegrotum,
Dato cibum, dato potum. 
Ita in utrumvis oculum,
Dormiam bibens vestrum poculum.

Quaeso, Reverende Vir, digneris hanc epistolam inclusam cum versiculis perlegere, quam cum fastidio abjecit et respuebat Decanus ille (inquam) lepidissimus et Musarum et Apollinis comes.

Reverende Vir,

De vestra benignitate et clementia in frigore et fame exanimatos, nisi persuasum esset nobis, hanc epistolam reverentiae vestrae non scripsissem; quam profecto, quoniam eo es ingenio, in optimam accipere partem nullus dubito.  Saevit Boreas, mugiunt procellae, dentibus invitis maxillae bellum gerunt.  Nec minus, intestino depraeliantibus tumultu visceribus, classicum sonat venter.  Ea nostra est conditio, haec nostra querela.  Proh Deum atque hominum fidem! quare illi, cui ne libella nummi est, dentes, stomachum, viscera concessit natura? mehercule, nostro ludibrium debens corpori, frustra laboravit a patre voluntario exilio, qui macrum ligone macriorem reddit agellum.  Huc usque evasi, ad te, quasi ad asylum, confugiens, quem nisi bene nossem succurrere potuisse, mehercule, neque fores vestras pultussem, neque limina tetigissem.  Quam longum iter famelicus peregi! nudus, egenus, esuriens, perhorrescens, despectus, mendicans; sunt lacrymae rerum et mentem carnaria tangunt.  In via nullum fuit solatium praeterquam quod Horatium, ubi macros in igne turdos versat, perlegi.  Catii dapes, Maecenatis convivium, ita me pictura pascens inani, saepius volvebam.  Quid non mortalium pectora cogit Musarum sacra fames?  Haec omnia, quae nostra fuit necessitas, curavi ut scires; nunc re experiar quid dabis, quid negabis.  Vale.

Vivitur parvo male, sed canebat
Flaccus ut parvo bene:  quod negamus: 
Pinguis et laute saturatus ille
    Ridet inanes.

Pace sic dicam liceat poetae
Nobilis laeti salibus faceti
Usque jocundi, lepide jocantis
    Non sine cura.

Quis potest versus (meditans merendam,
Prandium, coenam) numerare? quis non
Quot panes pistor locat in fenestra
    Dicere mallet?

Ecce jejunus tibi venit unus;
Latrat ingenti stomachus furore;
Quaeso digneris renovare fauces,
    Docte Patrone.

Vestiant lanae tenues libellos,
Vestiant panni dominum trementem,
Aedibus vestris trepidante penna
    Musa propinquat.

Nuda ne fiat, renovare vestes
Urget, et nunquam tibi sic molestam
Esse promittit, nisi sit coacta
    Frigore iniquo.

Si modo possem!  Vetat heu pudor me
Plura, sed praestat rogitare plura,
An dabis binos digitos crumenae im-
    ponere vestrae?