ut ab incipientium numero [2089]pecunias emungant, nec multum interest qui sint, literatores an literati, modo pingues, nitidi, ad aspectum speciosi, et quod verbo dicam, pecuniosi sint. [2090]Philosophastri licentiantur in artibus, artem qui non habent, [2091]"Eosque sapientes esse jubent, qui nulla praediti sunt sapientia, et nihil ad gradum praeterquam velle adferunt.”  Theologastri (solvant modo) satis superque docti, per omnes honorum gradus evehuntur et ascendunt.  Atque hinc fit quod tam viles scurrae, tot passim idiotae, literarum crepusculo positi, larvae pastorum, circumforanei, vagi, barbi, fungi, crassi, asini, merum pecus in sacrosanctos theologiae aditus, illotis pedibus irrumpant, praeter inverecundam frontem adferentes nihil, vulgares quasdam quisquilias, et scholarium quaedam nugamenta, indigna quae vel recipiantur in triviis.  Hoc illud indignum genus hominum et famelicum, indigum, vagum, ventris mancipium, ad stivam potius relegandum, ad haras aptius quam ad aras, quod divinas hasce literas turpiter prostituit; hi sunt qui pulpita complent, in aedes nobilium irrepunt, et quum reliquis vitae destituantur subsidiis, ob corporis et animi egestatem, aliarum in repub. partium minime capaces sint; ad sacram hanc anchoram confugiunt, sacerdotium quovis modo captantes, non ex sinceritate, quod [2092]Paulus ait, “sed cauponantes verbum Dei.”  Ne quis interim viris bonis detractum quid putet, quos habet ecclesia Anglicana quamplurimos, eggregie doctos, illustres, intactae famae, homines, et plures forsan quam quaevis Europae provincia; ne quis a florentisimis Academiis, quae viros undiquaque doctissimos, omni virtutum genere suspiciendos, abunde producunt.  Et multo plures utraque habitura, multo splendidior futura, si non hae sordes splendidum lumen ejus obfuscarent, obstaret corruptio, et cauponantes quaedam harpyae, proletariique bonum hoc nobis non inviderent.  Nemo enim tam caeca mente, qui non hoc ipsum videat:  nemo tam stolido ingenio, qui non intelligat; tam pertinaci judicio, qui non agnoscat, ab his idiotis circumforaneis, sacram pollui Theologiam, ac caelestes Musas quasi prophanum quiddam prostitui.  “Viles animae et effrontes” (sic enim Lutherus [2093] alicubi vocat) “lucelli causa, ut muscae ad mulctra, ad nobilium et heroum mensas advolant, in spem sacerdotii,” cujuslibet honoris, officii, in quamvis aulam, urbem se ingerunt, ad quodvis se ministerium componunt.—­ “Ut nervis alienis mobile lignum—­Ducitur”—­Hor. Lib.  II.  Sat. 7. [2094] “offam sequentes, psittacorum more, in praedae spem quidvis effutiunt:”  obsecundantes Parasiti [2095](Erasmus ait) “quidvis docent, dicunt, scribunt, suadent, et contra conscientiam probant, non ut salutarem reddant gregem, sed ut magnificam sibi parent fortunam.” [2096]"Opiniones quasvis et decreta contra verbum Dei astruunt, ne non offendant patronum, sed ut retineant favorem procerum, et populi plausum, sibique ipsis opes accumulent.”  Eo etenim plerunque animo ad Theologiam accedunt, non ut rem divinam, sed ut