Non animo stragem intentans, non ense coruscus
    Fulmineo:  supplex, oculosque ad sidera tendens,
    Demissa sine fine trahit suspiria mente,
    Immiscetq. preces.  Tres illic septus opaca
    Nube dies peragit, tolidem sine sidere noctes. 
    Interea nova paulatim sub pectore flamma
    Nascitur, aethereoq. viget nutrita calore: 
    Erroris fugiunt nebulae; sacer ingruit ardor
    Coelestisque fides; dant corda immitia pacem,
    Mutanturq. animi:  placido ceu murmure labens
    AEternos ducit per saxa rigentia cursus
    Fons sacer, et fluvio tacite mollescit opaco.

      Quin etiam, ut perhibent, animam sine corpore raptam
    Flammifero alati curru avexere ministri,
    Ad superasq. domos, et magni tecta Parentis
    Fulmineae rapuere rotae:  medio aethere vectus
    Miratur sonitum circumvolventis Olympi,
    Sideraq., et rutilo flagrantes igne Cometas;
    Inde cavi superans flammantia maenia mundi,
    Elysias spectat sedes, et casta piorum
    Regna, ubi caerulea vestitus luce superbit
    Late aether, aliis ubi fulgent ignibus astra,
    Atq. alii volvunt laetantia saecula Soles: 
    Et puro cernit volitantes aere Manes,
    Quos rutila cingit jubar immortale corona,
    Oblitas terrarum animas, venerabile vulgus.

      Tertia jamq. diem expulerat nox humida caelo,
    Et medios tenuit per vasta silentia cursus: 
    Caesarie subito et vitta venerabilis alba
    Visus adesse senex, talesq. effundere voces: 
    “Surge, age, nate:  tibi nam vitae certa patescit
    Semita, teque Deus coelo miseratus ab alto est. 
    Ipse ego, quae tristes hebetant caligine visus,
    Eripiam nubes, exoptatumq. revisent
    Solem oculi.”  Divina haec talia voce loquentem
    Involvere umbrae, tenuisq. refugit imago,
    Excutiturq. sopor.  Nova dum portenta renarrat,
    Auditasq. refert voces; fugit aequora currus
    Solis, et ignotus tacitum subit advena limen,
    Compellatq. viros:  eadem alta in fronte sedebat
    Majestas, isdemq. albebant crinibus ora. 
    Agnovit vocem juvenis; nam caetera nigrae
    Eripuere oculis tenebrae.  Tum talibus Annas
    Aggreditur senior:  “Patriae te, Saule, petitum
    Linquo tuta domus, ac mille pericula ferri
    Invado, saevumque adeo imperterritus hostem. 
    Nam, qui te medio errantem de tramite vertit,
    Imperat ipse Deus, perq. alta silentia noctis
    Ingeminat mandata monens.  Nunc accipe lucem
    Amissam, munusq.  Dei.  Nec plura locutus
    Pallentes oculos dextra premit:  atra fugit nox
    Coelestes tactus, aciemq. effusa per omnem
    Irruit alma dies:  primi nova lumina Solis
    Haurit inexpletum, et fugientia sidera lustrat. 
    Sed major puro accendit divina calore
    Lux animos, atq. exsultantia pectora complet. 
    Ante oculos nova se rerum fert undique imago: