“Ni foddir (mae’n rhyfeddol)—­chwai angau,
      A chyngor dymunol;
   Er wban, griddfan greddfol,
   (Uthr in’ yw!) ni thry yn ol.

Er gwaedd mam,—­er gweddi myrdd,
      Er gwen byd,—­er gwyneb hardd,
   Er swn cwyn,—­er seinio cerdd,
   Er ing ffull, mynn angau’i ffordd.

Ni eiriach rai bach rhag bedd,—­i’r cedyrn
      Rhoir codwn i’r dyfn-fedd;
   A mirain feibion mawredd
   Ostyngir, siglir o’u sedd.

I’r llaid yr aeth fy nhaidiau,—­i huno,
      Fu’n heinyf er’s dyddiau: 
   I’r ystafell dywell dau,
   Ryw funud, yr af innau.

Ond cael nod hynod, a hedd—­yr Iesu,
      A drws i dangnefedd;
   Yn dawel yn y diwedd,
   Af i gaban bychan bedd.

CYMDEITHAS GYMREIGYDDOL CAERLLEON.

Boed llwydd, mewn pob dull addas,—­a chynnydd
      I’ch enwog Gymdeithas;
   Heb stwr, na chynnwr, na chas—­
   Geni beirdd heirdd fo’i hurddas.

Bu gannoedd drwy bob gweniaith,—­addefent,
      Am ddifa’r Omeriaith;
   Aent hwy i lawr i fynwent laith—­
   I fyny safai’r fwyn-iaith.

Heddyw gwelaf na faidd gelyn—­er gwyn,
      Roi gair yn ei herbyn;
   A dolef gref sy’n dilyn,
   “A lwyddo Duw, ni ludd dyn.”

Cur llawer fu Caerlleon,—­y gw’radwydd
      Sy’n gwrido hanesion;
   Am groesi’r Clawdd hir i hon,
   Brethid calonnau Brython.

’Nawr Cymry gant wisgant wen,
      Chwarddu gant a cherddi gwin,
   Ceir bri, a chwmni, a chan,
   O fewn Caer heb ofn y cwn.

Byw undeb, gyda bendith,—­a daenir
      O’ch doniawl athrylith: 
   Gelyn breg, rhwyg rheg rhagrith
   I chwerwi’ch plaid, na chaer i’ch plith.

DAU ENGLYN

Ar Briodas Mr. P. Williams a Miss Whitley, Broncoed.

Gan Naf eiddunaf i’r ddau—­bob undeb,
      A bendith, a grasau,
   I fyw’n hir, ac i fwynhau
   Dedwyddwch hyd eu dyddiau.

Eirchion y gwaelion heb gelu,—­pur rad
      Parhaus fo’n defnynnu: 
   Pob urddawl ollawl allu
   Iddyn’ ddel—­medd Ioan Ddu.

Tach., 1812

GENEDIGAETH IORWERTH II.

Llais llid Iorwerth.

Clywch! clywch! ar hyd lannau Clwyd
Ryw swn oersyn o arswyd! 
Gorthaw’r donn, cerdda’n llonydd,
Ust! y ffrwd,—­pa sibrwd sydd? 
O Ruddlan daw’r ireiddlef
Ar ael groch yr awel gref;
Geiriau yr euog Iorwerth,
O ’stafell y Castell certh;
Bryd a chorff yn ddiorffwys,—­
Hunan-ymddiddan yn ddwys: 
Clywch, o’r llys mewn dyrys don,
Draw’n sisial deyrn y Saeson,—­
“Pa uffernol gamp ffyrnig? 
A pha ryw aidd dewraidd dig? 
Pa wrolwymp rialyd
Sy’n greddfu trwy Gymru ’gyd? 
Bloeddiant, a llefant rhag llid,
Gawrwaeddant am deg ryddid,—­
’Doed chwerwder, blinder, i blaid
Ystryw anwar estroniaid;
Ein gwlad, a’n ffel wehelyth,—­
Hyd Nef,’ yw eu bonllef byth;
Ac adsain main y mynydd,—­
Och o’u swn!—­yn gasach sydd;
‘Ein gwlad lan amhrisiadwy,’
Er neb, yw eu hateb hwy.