Murem Asclepiades sub tecto ut vidit avarus,
  Quid tibi, mus, mecum, dixit, amice, tibi? 
Mus blandum ridens, respondit, pelle timorem: 
  Hic, bone vir, sedem, nori alimenta, peto.

Saepe tuum in tumulum lacrymarum decidit imber,
  Quem fundit blando junctus amore dolor;
Charus enim cunctis, tanquam, dum vita manebat,
  Cuique esses natus, cuique sodalis, eras. 
Heu quam dura preces sprevit, quam surda querelas
  Parca, juventutem non miserata tuam!

Arti ignis lucem tribui, tamen artis et ignis
  Nunc ope, supplicii vivit imago mei. 
Gratia nulla hominum mentes tenet, ista Promethei
  Munera muneribus, si retulere fabri.

Illa triumphatrix Graium consueta procorum
  Ante suas agmen Lais habere fores,
Hoc Veneri speculum; nolo me cernere qualis
  Sum nunc, nec possum cernere qualis eram.

Crethida fabellas dulces garrire peritam
  Prosequitur lacrymis filia moesta Sami: 
Blandam lanifici sociam sine fine loquacem,
  Quam tenet hic, cunctas quae manet, alta quies.

Dicite, Causidici, gelido nunc marmore magni
  Mugitum tumulus comprimit Amphiloci.

Si forsan tumulum quo conditur Eumarus aufers,
  Nil lucri facies; ossa habet et cinerem.

EPICTETI.

Me, rex deorum, tuque, due, necessitas,
Quo, lege vestra, vita me feret mea. 
Sequar libenter, sin reluctari velim,
Fiam scelestus, nec tamen minus sequar.

E THEOCRITO.

Poeta, lector, hic quiescit Hipponax,
Si sis scelestus, praeteri, procul, marmor: 
At te bonum si noris, et bonis natum,
Tutum hic sedile, et si placet, sopor tutus.

EUR.  MED. 193—­203.

Non immerito culpanda venit
Proavum vecors insipientia,
Qui convivia, lautasque dapes,
Hilarare suis jussere modis
Cantum, vitae dulce levamen. 
At nemo feras iras hominum
Domibus claris exitiales,
Voce aut fidibus pellere docuit;
Queis tamen aptam ferre medelam
Utile cunctis hoc opus esset;
Namque, ubi mensas onerant epulae,
Quorsum dulcis luxuria soni? 
Sat laetitia sine subsidiis,
Pectora molli mulcet dubiae
Copia coenae.

[Greek:] Tois Araes brotoloighos enhi ptolemoisi memaene, Kahi toios Paphiaen plaesen eroti thean.

The above is a version of a Latin epigram on the famous John duke of
Marlborough, by the abbe Salvini, which is as follows: 

  Haud alio vultu fremuit Mars acer in armis: 
    Haud alio Cypriam percutit ore deam.

The duke was, it seems, remarkably handsome in his person, to which the second line has reference.

SEPTEM AETATES.