[a] The above lines are a version of Pope’s verses on his own grotto,
    which begin, “Thou, who shall stop where Thames’ translucent wave.”

GRAECORTUM EPIGRAMMATUM VERSIONES METRICAE.

Pag. 2.  Brodaei edit.  Bas. ann. 1549. 
Non Argos pugilem, non me Messana creavit;
Patria Sparta mihi est, patria clara virum. 
Arte valent isti, mihi robo revivere solo est,
Convenit ut natis, inclyta Sparta, tuis.

Br. 2. 
Quandoquidem passim nulla ratione feruntur,
Cuncta cinis, cuncta et ludicra, cuncta nihil.

Br. 5. 
Pectore qui duro, crudos de vite racemos,
Venturi exsecuit vascula prima meri,
Labraque constrictus, semesos, jamque terendos
Sub pedibus, populo praetereunte, jacit. 
Supplicium huic, quoniam crescentia gaudia laesit,
Det Bacchus, dederat quale, Lycurge, tibi. 
Hae poterant uvae laeto convivia cantu
Mulcere, aut pectus triste levare malis.

Br. 8. 
Fert humeris claudum validis per compita caecus,
Hic oculos socio commodat, ille pedes.

Br. 10. 
Qui, mutare vias ausus terraeque marisque,
Trajecit montes nauta, fretumque pedes,
Xerxi, tercentum Spartae Mars obstitit acris
Militibus; terris sit pelagoque pudor!

Br. 11. 
Sit tibi, Calliope, Parnassum, cura, tenenti,
Alter ut adsit Homerus, adest etenim alter Achilles.

Br. 18. 
Ad musas Venus haec:  Veneri parete, puellae,
In vos ne missus spicula tendat amor. 
Haec musae ad Venerem:  sic Marti, diva, mineris,
Hue nunquam volitat debilis iste puer.

Br. 19. 
Prospera sors nec te strepitoso turbine tollat,
Nec menti injiciat sordida cura jugum;
Nam vita incertis incerta impellitur auris,
Omnesque in partes tracta, retracta fluit;
Firma manet virtus; virtuti innitere, tutus
Per fluctus vitae sic tibi cursus erit.

Br. 24. 
Hora bonis quasi nunc instet suprema fruaris,
Plura ut victurus secula, parce bonis: 
Divitiis, utrinque cavens, qui tempore parcit,
Tempore divitiis utitur, ille sapit.

Br. 24. 
Nunquam jugera messibus onusta, aut
Quos Gyges cumulos habebat auri;
Quod vitae satis est, peto, Macrine,
Mi, nequid nimis, est nimis probatum.

Br. 24. 
Non opto aut precibus posco ditescere, paucis
Sit contenta mihi vita, dolore carens.

Br. 24
Recta ad pauperiem tendit, cui corpora cordi est
Multa alere, et multas aedificare domos.

Br. 24. 
Tu neque dulce putes alienae accumbere mensae;
Nec probrosa avidae grata sit offa gulae;
Nec ficto fletu, fictis solvere cachinnis,
Arridens domino, collacrymansque tuo;
Laetior hand tecum, tecum neque tristior unquam,
Sed Miliae ridens, atque dolens Miliae.

Br. 26. 
Nil non mortale est mortalibus; omne quod est hie
Praetereunt, aut hos praeterit omne bonum.