Permitte summo quicquid habes patri,
Permitte fidens; et muliebribus,
  Amice, majorem querelis
    Redde tuis, tibi redde, mentem.

IN THEATRO, MARCH 8, 1771.

Tertii verso quater orbe lustri,
Quid theatrales tibi, Crispe, pompae? 
Quam decet canos male litteratos
                       Sera voluptas!

Tene mulceri fidibus canoris? 
Tene cantorum modulis stupere? 
Tene per pictas, oculo elegante,
                       Currere formas?

Inter aequales, sine felle liber,
Codices, veri studiosus, inter
Rectius vives.  Sua quisque carpat
                       Gaudia gratus.

Lusibus gaudet puer otiosis,
Luxus oblectat juvenem theatri,
At seni fluxo sapienter uti
                       Tempore restat.

INSULA KENNETHI, INTER HEBRIDAS.

Parva quidem regio, sed religione priorum
  Clara, Caledonias panditur inter aquas. 
Voce ubi Cennethus populos domuisse feroces
  Dicitur, et vanos dedocuisse deos. 
Huc ego delatus placido per caerulea cursu,
  Scire locus volui quid daret iste novi. 
Illic Leniades humili regnabat in aula,
  Leniades, magnis nobilitatus avis. 
Una duas cepit casa cum genitore puellas,
  Quas amor undarum crederet esse deas. 
Nec tamen inculti gelidis latuere sub antris,
  Accola Danubii qualia saevus habet. 
Mollia non desunt vacuae solatia vitae,
 Sive libros poscant otia, sive lyram. 
Fulserat ilia dies, legis qua docta supernae
  Spes hominum et curas gens procul esse jubet. 
Ut precibus justas avertat numinis iras,
  Et summi accendat pectus amore boni. 
Ponte inter strepitus non sacri munera cultus
  Cessarunt, pietas hic quoque cura fuit: 
Nil opus est aeris sacra de turre sonantis
  Admonitu, ipsa suas nunciat hora vices. 
Quid, quod sacrifici versavit foemina libros. 
  Sint pro legitimis pura labella sacris—­
Quo vagor ulterius? quod ubique requiritur hic est;
  Hic secura quies, hic et honestus amor.

SKIA.

Ponti profundis clausa recessibus,
Strepens procellis, rupibus obsita,
Quam grata defesso virentem,
Skia, sinum nebulosa pandis!

His cura, credo, sedibus exulat;
His blanda certe pax habitat locis;
  Non ira, non moeror quietis
    Insidias meditatur horis.

At non cavata rupe latescere,
Menti nec aegrae montibus aviis
  Prodest vagari, nec frementes
    In specula numerare fluctus.

Humana virtus non sibi sufficit;
Datur nec aequum cuique animum sibi
  Parare posse, utcunque jactet
    Grandiloquus nimis alta Zeno.

Exaestuantis pectoris impetum,
Rex summe, solus tu regis, arbiter;
  Mentisque, te tollente, fluctus;
    Te, resident, moderante fluctus.