POEMATA

MESSIA [a].

Ex alieno ingenio poeta, ex suo tantum versificator. 
SCALIG.  Poet.

Tollite concentum, Solymaeae tollite nymphae,
Nil mortale loquor; coelum mihi carminis alta
Materies; poscunt gravius coelestia plectrum. 
Muscosi fontes, sylvestria tecta, valete,
Aonidesque deae, et mendacis somnia Pindi: 
Tu, mihi, qui flamma movisti pectora sancti
Siderea Isaiae, dignos accende furores! 
  Immatura calens rapitur per secula vates
Sic orsus—­Qualis rerum mihi nascitur ordo! 
Virgo! virgo parit!  Felix radicibus arbor
Jessaeis surgit, mulcentesque sethera flores
Coelestes lambunt animae, ramisque columba,
Nuncia sacra Dei, plaudentibus insidet alis. 
Nectareos rores, alimentaque mitia coelum
Praebeat, et tacite foecundos irriget imbres. 
Hue, foedat quos lepra, urit quos febris, adeste,
Dia salutares spirant medicamina rami;
Hic requies fessis:  non sacra sacvit in umbra
Vis boreae gelida, aut rapidi violeutia solis. 
Irrita vanescent priscae vestigia fraudis,
Justitiaeque manus, pretio intemerata, bilancem
Attollet reducis; bellis praetendet olivas
Compositis pax alma suas, terrasque revisens
Sedatas niveo virtus lucebit amictu.—­
Volvantur celeres anni! lux purpuret ortum
Expectata diu! naturae claustra refringens,
Nascere, magne puer! tibi primas, ecce, corollas
Deproperat tellus, fundit tibi munera, quicquid
Carpit Arabs, hortis quicquid frondescit Eois;
Altius, en!  Lebanon gaudentia culmina tollit;
En! summo exultant nutantes vertice sylvae: 
Mittit aromaticas vallis Saronica nubes,
Et juga Carmeli recreant fragrantia coelum. 
Deserti laeta mollescunt aspera voce: 
Auditur Deus! ecce Deus! reboantia circum
Saxa sonant, Deus! ecce Deus! deflectitur aether,
Demissumque Deum tellus capit; ardua cedrus,
Gloria sylvarum, dominum inclinata salutet: 
Surgite convalles, tumidi subsidite montes! 
Sternite saxa viam, rapidi discedite fluctus;
En! quem turba diu cecinerunt enthea, vates,
En! salvator adest; vultus agnoscite, caeci,
Divinos, surdos sacra vox permulceat aures. 
Ille cutim spissam visus hebetare vetabit,
Reclusisque oculis infundet amabile lumen;
Obstrictasque diu linguas in carmina solvet. 
Ille vias vocis pandet, flexusque liquentis
Harmoniae purgata novos mirabitur auris. 
Accrescunt teneris tactu nova robora nervis: 
Consuetus fulcro innixus reptare bacilli
Nunc saltu capreas, nunc cursu provocat euros. 
Non planctus, non moesta sonant suspiria; pectus
Singultans mulcet, lachrymantes tergit ocellos. 
Vincla coercebunt luctantem adamantina mortem,
Aeternoque orci dominator vuluere languens
Invalidi raptos sceptri plorabit honores. 
Ut, qua dulce strepunt scatebrse, qua lasta virescunt
Pascua, qua blandum spirat purissimus aer,