SOURCE: "Horace and Tibullus," The American Journal of Philology, Vol. XXXIII, 1912, pp. 149-67.

In the following essay, Ullman analyzes two poems written by Horace to Albius and discusses the arguments against and for identifying Albius as Tibullus.

I. Carm. I. 33 and Epist. I. 4.

Albi, ne doleas plus nimio memor
 immitis Glycerae, neu miserabiles
 decantes elegos, cur tibi iunior
    laesa praeniteat fide.

Albi, nostrorum sermonum candide iudex,
 quid nunc te dicam facere in regione Pedana?
 Scribere quod Cassi Parmensis opuscula
  vincat,
 An tacitum silvas inter reptare salubris,
 curantem quicquid dignum sapiente bonoque
  est?
 Non tu corpus eras sine pectore: di tibi
  formam,
 di tibi divitias dederunt artemque fruendi.
 Quid voveat dulci nutricula maius alumno,
 qui sapere et fari possit quae sentiat, et cui
 gratia, fama, valetudo contingat abunde,
 et mundus victus non deficiente crumena?
 Inter spem curamque, timores inter et iras
 omnem crede diem tibi diluxisse supremum:
 grata superveniet...